۹۰ درصد قربانیان خودکشی دارای یک اختلال روانی قابل تشخیصاند/ چطور از خودکشی پیشگیری کنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۵۲۴۰۷
رییس کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان بااشاره به روز جهانی پیشگیری از «خودکشی»، ضمن تاکید بر اینکه با اقدامات پیشگیرانه از خودکشی، میتوان خانوادهها را در برابر رنجهای غیرضروری محافظت کرد گفت: ۹۰ درصد قربانیان خودکشی در زمان مرگ دارای یک اختلال روانی قابل تشخیص هستند بنابراین پرداختن به عوامل روانی مرتبط با استرس و تروما در پیشگیری از خودکشی حیاتی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دکتر امیرحسین جلالی ندوشن در گفتوگو با ایسنا، ضمن تاکید بر اینکه خودکشی موضوعی غمانگیز و عمیقا نگران کننده است که میلیونها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد که این نه تنها خانوادهها و جوامع را مختل می کند، بلکه خلاء دائمی در قلب کسانی که پشت سر ماندهاند به جا می گذارد افزود: بنابراین، پیشگیری از خودکشی باید از اهمیت بالایی برخوردار باشد.
وی با بیان اینکه قبل از هر چیز، پیشگیری از خودکشی ضروری است زیرا زندگی هر انسانی دارای ارزش و پتانسیل ذاتی است تاکید کرد: هر فرد دارای تجربیات، استعدادها و تواناییهای منحصر به فردی است که به ساختار بزرگتر جامعه کمک میکند. با جلوگیری از خودکشی، میتوانیم اطمینان حاصل کنیم که این کمکهای ارزشمند همچنان به غنیسازی و سودمندی جهان اطرافمان ادامه میدهند. علاوه بر این، پیشگیری از خودکشی این اصل اساسی را حفظ میکند که همه افراد حق دارند زندگی کامل، معنادار و فارغ از قید و بندهای ناامیدی شدید داشته باشند.
رییس کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان افزود: علاوه بر این، پیشگیری از خودکشی در حفظ رفاه خانوادهها و جوامع بسیار مهم است. وقتی کسی جان خود را می گیرد بازماندگان را ویران میکند چرا که آنها در تلاش برای درک فاجعه هستند. درد و اندوه تجربه شده توسط بازماندگان می تواند اثرات طولانی مدت و عمیقی بر سلامت روان و کیفیت کلی زندگی آنها داشته باشد. با انجام اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از خودکشی، میتوانیم خانوادهها را در برابر رنجهای غیرضروری محافظت کنیم و به ایجاد یک محیط حمایتی کمک کنیم که باعث بهبودی و انعطافپذیری شود.
به گفته وی این در حالیست که پیشگیری از خودکشی از دیدگاه اقتصادی نیز بسیار مهم است چرا که از دست دادن یک زندگی نه تنها منجر به پریشانی عاطفی غیر قابل اندازه گیری میشود، بلکه بار مالی قابل توجهی را نیز به دنبال دارد. عواقب پس از خودکشی اغلب شامل هزینههای تشییع جنازه و حمایت روانی بازماندگان میشود. همچنین خودکشی می تواند منجر به از دست دادن بهره وری شود و افرادی که ممکن است کمکهای ارزشمندی به جامعه کرده باشند دیگر قادر به انجام این کار نیستند. با جلوگیری از خودکشی، این هزینههای اقتصادی را کاهش میدهیم و اطمینان حاصل میکنیم که میتوان منابع را به سمت افزایش رفاه و حمایت از جوامع در حال رشد هدایت کرد.
ضرورت افزایش دسترسی به خدمات «بهداشت روان» و شناسایی علائم هشدار دهنده
عضو کمیته علمی سی و نهمین کنگره انجمن علمی روانپزشکان ایران تاکید کرد: به منظور مقابله موثر با این موضوع فراگیر، جامعه نیاز به اتخاذ رویکردی جامع برای پیشگیری از خودکشی دارد؛ این شامل ایجاد آگاهی و از بین بردن ننگ پیرامون سلامت روان است. با پرورش فرهنگی که گفتوگوی باز در مورد احساسات و بهزیستی روانی را تشویق می کند، افراد احساس راحتی بیشتری در جستجوی کمک در هنگام پریشانی خواهند داشت. افزایش دسترسی به خدمات بهداشت روان و ارائه آموزش کافی به متخصصانی که بتوانند علائم هشدار دهنده را شناسایی کرده و به طور موثر مداخله کنند، حیاتی است.
۹۰ درصد قربانیان خودکشی در زمان مرگ دارای یک اختلال روانی قابل تشخیص هستند
جلالی ندوشن خودکشی را پدیدهای پیچیده و ویرانگر دانست که سالانه جان میلیونها نفر را در سراسر جهان می گیرد و در ادامه گفت: در حالی که عوامل زمینهای مختلفی وجود دارد که در خودکشی نقش دارند، اذعان به نقش مهم عوامل روانی در درک این پیامد غمانگیز بسیار مهم است. برای شروع، شناخت ارتباط بین اختلالات سلامت روان و خودکشی ضروری است. مطالعات متعدد به طور مداوم ارتباط بین شرایط روانپزشکی مانند افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و افکار خودکشی را نشان دادهاند. پریشانی روانی تجربه شده توسط افراد مبتلا به این اختلالات می تواند احساس ناامیدی، یأس و بی ارزشی را تشدید کند و در نهایت منجر به افکار و رفتارهای خودکشی شود. به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده حدود ۹۰ درصد از قربانیان خودکشی در زمان مرگ دارای یک اختلال روانی قابل تشخیص هستند که نشان دهنده نقش برجسته عوامل روانی در خودکشی است.
پرداختن به عوامل روانی مرتبط با استرس و تروما در پیشگیری از خودکشی حیاتی است
به گفته وی، وجود سطوح بالای استرس و تروما در زندگی افراد میتواند به میزان قابل توجهی در مستعد شدن آنها به تمایلات خودکشی کمک کند؛ به طوریکه رویدادهای استرسزای زندگی، مانند شکستهای روابط ، از دست دادن یکی از عزیزان، مشکلات مالی، یا تجربههای سوءاستفاده، میتوانند افراد را تحت تأثیر قرار دهند و انعطافپذیری روانی آنها را از بین ببرند. این تجربیات آسیب زا اغلب ظهور شرایط روانپزشکی را تسهیل می کند و خطر خودکشی را افزایش می دهد. علاوه بر این، احساس انزوای اجتماعی ناشی از این عوامل استرسزا می تواند ناراحتی روانی را تشدید، احساس قطع ارتباط و افزایش افکار خودکشی را ایجاد کند. بنابراین پرداختن به عوامل روانی مرتبط با استرس و تروما در پیشگیری از خودکشی حیاتی است.
ارتباط ویژگیهای شخصیتی با خودکشی
رییس کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان اظهار کرد: ویژگیهای شخصیتی و مکانیسمهای مقابلهای نقش مهمی در تعیین آسیبپذیری فرد نسبت به رفتار خودکشی دارند. برخی از ویژگیهای شخصیتی مانند تکانشگری (رفتارهایی که بدون پشتوانه فکری و منطقی لازم، پرریسک و نامتناسب با موقعیت باشند)، عزت نفس پایین، کمال گرایی و الگوهای تفکر سفت و سخت می توانند به طور قابل توجهی خطر خودکشی را افزایش دهند. به همین ترتیب، راهبردهای مقابلهای ناسازگار مانند اجتناب، سوء مصرف مواد، یا آسیب رساندن به خود، میتوانند پریشانی روانی را تداوم بخشند و افکار خودکشی را تشدید کنند. درک ویژگیهای روانشناختی خاص و مکانیسمهای مقابلهای مرتبط با خودکشی برای انجام مداخلات مؤثر با هدف کاهش میزان خودکشی ضروری است.
چگونه میتوان از خودکشی پیشگیری کرد؟
جلالی ندوشن نقش عوامل روانی در خودکشی را غیرقابل انکار دانست و گفت: اختلالات سلامت روان، سطوح بالای استرس و ضربه و همچنین ویژگیهای شخصیتی و مکانیسمهای مقابله، همگی در افزایش خطر رفتارهای خودکشی نقش دارند. شناخت و پرداختن به این عوامل برای توسعه راهبردهای جامع پیشگیری از خودکشی حیاتی است. ضروری است که جامعه نه تنها بر درمان شرایط بهداشت روانی بلکه بر کاهش استرس، ارتقای تاب آوری و پرورش مکانیسم های مقابلهای سالم نیز تمرکز کند. با انجام این کار، ما میتوانیم در جهت ریشهکن کردن فاجعه خودکشی و ارائه حمایتهایی که افراد برای داشتن زندگی رضایتبخش نیاز دارند، کار کنیم.
وی یادآور شد: در نتیجه، پیشگیری از خودکشی از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا نه تنها ارزش ذاتی هر فرد را به رسمیت می شناسد، بلکه از سلامت روانی خانوادهها و جوامع نیز محافظت میکند. با پرداختن همه جانبه به این موضوع، میتوان کمکهای بینظیر افراد را حفظ کرد، از درد دلهای غیرضروری جلوگیری کرد و بار اقتصادی مرتبط با خودکشی را کاهش داد. ضروری است جامعه در برنامههای پیشگیری از خودکشی سرمایه گذاری کرده، آگاهی را گسترش دهد و گفتوگوها را در مورد سلامت روان تشویق کند تا افراد در بحران بتوانند حمایتی را که به شدت به آن نیاز دارند؛ بیابند. بیایید به طور جمعی برای ایجاد جهانی تلاش کنیم که در آن برای هر زندگی ارزش قائل شود و هیچ کس مجبور نباشد به تنهایی با اعماق ناامیدی روبرو شود.
لازم به ذکر است در سی و نهمین کنگره روانپزشکان ایران که ۱۸ تا ۲۱ مهرماه در سالن شهید غرضی بیمارستان میلاد تهران برگزار میشود، به موضوع خودکشی نیز پرداخته خواهد شد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: روانپزشكي خودکشی سلامت رواني تهران اجلاس بین المللی مقابله با گرد و غبار شهرداري تهران پليس شوراي شهر تهران دستگيری زلزله آموزش و پرورش تهران اجلاس بین المللی مقابله با گرد و غبار شهرداري تهران پليس مکانیسم های مقابله ویژگی های شخصیتی علمی روان پزشکان قربانیان خودکشی مقابله ای عوامل روانی سلامت روان خانواده ها نه تنها ۹۰ درصد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۵۲۴۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ضرورت توجه به سلامت روانی، اخلاقی و اجتماعی در کنار سلامت جسم
معاون فرهنگی و اجتماعی پلیس در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت، وجوه مهم سلامت را برشمرد و بر نقش خانواده در سلامت افراد تاکید کرد.
به گزارش ایسنا، سردار سعید منتظرالمهدی در یادداشتی به مناسبت هفته سلامت نوشت:« یکی از ارکان اصلی خوشبختی و بهروزی، «سلامت» است. چه، با برخورداری از تراز بالای صحت و سلامت است که میتوان برای تحقق اهداف ریز و درشت زندگی و بیشینهسازی شادابی و موفقیت، گام فراسو نهاد و جهد و جد روزافزون کرد. لیکن، نباید از یاد برد که قلمرو و حیطه سلامت هرگز در سطح «سلامت جسم» محدود نمیماند بلکه حیطههای پر اهمیت دیگری را نیز در بر میگیرد که از آن میان سه حیطه دیگر سلامت، یعنی «سلامت روان»، «سلامت اخلاق» و «سلامت اجتماعی» در خور توجه فزونتری هستند. نیازی به یادآوری نیست که این چهار حیطه سلامت پیوند وثیق و جدایی ناپذیری با یکدیگر دارند و لاجرم زوال یا نقصان هریک قادر است آن سه دیگر را دستخوش کژکارکردی کند.
چنانچه از حیث یادآوری و بیش و کم از منظر امروزین بخواهیم تعریفی بس مختصر از این چهار حیطه سلامت به دست دهیم چنین میتوان گفت که جسم آنگاه سالم است که بتوان بیهیچ محدودیتی از همه ظرفیت و توان آن برای «نیکو زیستن» بهره جست، روان نیز زمانی در سلامت است که نه تنها در دام هیچ «تعارض» آشفتهساز و نشانگان ملال انگیز و تنیدگی آشوبناکی گرفتار نشده باشد بلکه لبریز سُرور و وجد و خرسندی و پیوسته در تعالی و پویایی باشد. به همین قیاس سلامت اخلاقی نیز به حالتی اطلاق میشود که ذهن و ضمیر فرد عاری از «احساس گناه» باشد؛ آشکار است که لازمه فراچنگ زدن چنین خلق و حالتی آن است که فرد در کنش و منش و بینش خود، «فضایل اخلاقی» نظیر صداقت، عدالت، اصالت، امانت و جزو آن را فرو نگذارد و برای بیشینهسازی آنها پیوسته بکوشد. سرانجام، مراد از «سلامت اجتماعی» آلوده نشدن به آسیبهای مختلف از یک سو و داشتن ارتباط و تعامل «شفابخش» با جمع و جامعه از دیگر سو است.
ناگفته پیداست که یک دوجین عامل را میتوان نشان کرد و نشان داد که بر هر یک از این چهار حیطه سترگ سلامت تاثیر میگذارند. اما، تردیدی نمیتوان کرد که در این میان سهم و نقش خانواده برجستهتر است. چون همانگونه که می دانیم در خانواده است که «اندیشه» شکل میگیرد، «شخصیت» فرا میبالد، «منش» نضج مییابد، «نگرش به خویشتن» پایهریزی می شود و «نحوه رفتار» در برابر پدیدهها و در شرایط مختلف، سمت و سو داده میشود.
حال این پرسش در برابر ما عرض اندام میکند که کدام خانواده قادر است تراز و میزان هر یک از چهار نوع سلامت را ارتقا دهد و مانع از فروشدن در «بیماری» و نقصان سلامت شود؟ در پاسخ به این پرسش میتوان انبوهی شاخص و ملاک را برای « خانواده سلامت محور» و «سالم پرور» فهرست کرد. لیکن به باور من از آن میان شاخص های زیر اهمیت بیشتری دارند:
۱.سبک زندگی برخوردار از تحرک بهینه (۶۰ دقیقه در روز)، بهداشت مطلوب، چک آپ دوره ای، تفریح به موقع و تغذیه مناسب. چنین سبکی نه تنها به سلامت جسم یاری میرساند بلکه سلامت ذهن و روان را نیز مضاعف میکند.
۲.پیروی از الگوی گفتوگوی سازنده برای از میان راندن تعارضات ناگزیر زندگی. در چنین خانوادهای کمتر مشاجره و منازعه و مجادله دیده میشود. چه، اینگونه خانوادهها زبان و کلام را در جهت «مفاهمه» و مصالحه بکار میگیرند و با گفت و شنود به موقع مانع از سایه انداختن تعارضات و مسائل حل نشده بر ساحت جان و روان میشوند.
۳.افزایش مستمر ذخیره شناختی. در خانواده سلامت محور مطالعه و یادگیری رفتاری رایج و مستمر است و لاجرم اعضای اینگونه خانوادهها پیوسته دانایی خود را افزایش میدهند و اندیشه خود را زیبا و غنی میسازند. آنان همچنین میکوشند تا «دانش» خود را به «خِرد» تبدیل سازند و آن را در کنش و عمل خود بکار بندند. ناگفته پیداست که پیامد دانایی، خردمندی و «اندیشه زیبا» خوشامدگویی مستمر به زیباییهای بیکران زندگی و شادابی و شورمندی جسم و روان است.
۴.فضیلتمند زیستن. در خانواده سالم پرور و سلامت محور به فضائل اخلاقی نه تنها در «گفتار» بلکه در «کردار» ارج نهاده میشود. به همین سبب اینگونه خانوادهها اغلب با خود و دیگران «در صلح» و آرامش هستند.
۴.برخورداری از روابط و پیوندهای اجتماعی خرسند ساز. چنین پیوندی نوعی «حمایت اجتماعی» است که همچون «سپری نیرومند» از اعضای خانواده در برابر سختیها و رنج های ناگزیر زندگی حفاظت میکند. یادمان باشد که در جهان بودن یعنی با دیگران بودن.
خلاصه آنکه، خانواده سلامت محور «زندگی زیسته» سالمی دارد و لاجرم احساس خوشبختی و بهروزی و شادابی آن پیوسته در حال افزایش است.»
انتهای پیام